Εκεί στην άγονη περιπλάνηση μου λουλούδια σπάνια άνθισαν, τα νώτα μου κάποιος προστατεύει  εκεί στα κρυφά, ποτίζοντας το μονοπάτι που έσπερνα στον διάβα μου. Άτλαντας που με σήκωνε στης πλάτες του καθώς γονάτιζα, αναζωπυρώνοντας την ...

Θυμάμαι να τρέχω μόνη προς τη θάλασσα, τυφλωμένη από φόβο. Θυμάμαι να τρέχω μόνη, δεν βλέπω, πέφτω στα γόνατα και σηκώνομαι. Θυμώνω. Σπάω την άμμο και ανασταίνω σκέψεις. Σηκώνομαι, τρέχω, πέφτω. Τρέχω με μανία, άνεμος ...

Φευγαλέο ξημέρωμα, σαν τότε, που ο ήχος κλειδώθηκε σε δυο στιγμές προσευχής, θερμής παράκλησης ανώφελης, κουφής, με μάτια να ζουν γοερά την μάστιγα αυτήν στην κόψη της. Φευγαλέο ξημέρωμα θυμάμαι, η μάζα ζαλισμένη, δαρμένη ντάμα σε ...

Χρόνια πολλά μα όχι αρκετά, λόγια σοφά που έκτισαν τον διάβα μου αποσκοπώντας ένα κομμάτι μερτικού. Οι  νύκτες μου γυναίκες κολασμένες, να ουρλιάζουν κάθε ξημέρωμα τραβώντας με, βωμολοχώντας με, οικτρά, αργά, στου νου μου το υποσυνείδητο, ...

Η θηλή σου κολλάει στο στόμα μου, ξυπνώντας στη μνήμη πρωτόγονα ένστικτα. Ο πρώτος θηλασμός, ο πρώτος πειρασμός, του στήθους σου Αρχέγονος και κλαίω. Νυκτόβια αρπακτικά με κυκλώνουν, βήμα δεν κάνω σπιθαμή, γίνομαι ένα με ...