Σημείο μηδέν – Άγγελος Κατσιρντάκης

Φευγαλέο ξημέρωμα, σαν τότε,
που ο ήχος κλειδώθηκε σε δυο στιγμές προσευχής,
θερμής παράκλησης ανώφελης, κουφής,
με μάτια να ζουν γοερά την μάστιγα αυτήν στην κόψη της.

Φευγαλέο ξημέρωμα θυμάμαι,
η μάζα ζαλισμένη,
δαρμένη ντάμα σε χορό πόλεμου,
με μια πλατιά να μοσχοβολά μύρο αιώνιο.

Φευγαλέο ξημέρωμα με μια στάλα φως,
ότι μας είχε απομείνει,
να έχουμε φωτόνια στις χούφτες μοιρασμένα
και μια φωτιά αόρατη, του πόθου τρικυμιά,
πως μια ελπίδα άνθισε στης μυρωδιάς τα μύρα.