Ρίζωσα μες το δέντρο σου, στο θρόισμα των φύλλων, απ’έξω απ’το  κατώφλι σου που είναι ξενιτεμένο. Άκου τις στάλες της βροχής, της μπόρας την αγκάλη, κούρνιασα μέσα στον καιρό, τα χείλη να σου βρέξω…. Κοίτα ...

/.. ΧΘΕς Αυτά που τώρα γράφω,είναι τα πράγματα,τα γεγονότα, όπως εγώ τα έζησα.Όπως ακριβώς εγώ τα βίωσα. Το λέω αυτό,γιατί μια ιστορία έχει πολλές πλευρές. Είναι πολλά τα μάτια που την κοιτάνε και ο καθένας ...

Το μαύρο κουστούμι απέπνεε μια ακεραιτότητα στο βήμα του κυρίου Χ, λες και ήταν γεννημένος να φορά τσάκιση καμωμένη από σκοτάδι στο κορμί του. Η πόρνη μοναχικότητα προκαλούσε μια εγρήγορση καθόλου ευπρόσδεκτη για εκείνον που ...

Ζούσαν σε εκείνη τη χώρα, ενώ εμείς όχι και τόσο. Κάποια μέρα μακρινή και άγνωστη σε όλους, ο ήλιος αποφάσισε πως δεν ήθελε να ανατείλει. Η Γη δεν ήθελε να γυρίσει και το φεγγάρι, παρόλο ...

Κρίμα τα χρόνια που φυσούν, γερμένα σε ένα κύμα, κρίμα για το παράπονο Που αντίο προμηνύει.. Και δεν μου βάσταγες και εμέ στα ξένα που γυρίζεις, ενός λεπτού αντάμωμα να φέρεις ένα δράμι… Λόγια που ...

“Όταν οι πλημμύρες γίνουν πάγοι και με τα φτερά σου δεν πετάς, τουλάχιστον φρόντιζε με αυτά να αγκαλιάζεις” Το κείμενο που ακολουθεί το έγραψα επηρεασμένος από τους παραπάνω στίχους του Νίκου Δρόσου. Άνθρωπε, έχεις την ικανότητα ...