Κατεβαίνοντας από το τρένο, οι δύο σειρές φανοστάτες που φώτιζαν τον πεζόδρομο μπροστά μου, μου θύμισαν την αξία του διακόπτη. Σε ανθρώπους όπως εγώ, που έχουμε μάθει να ζούμε έντονα, οι διακόπτες είναι πολύ χρήσιμοι. ...

Η ζωή μου είναι βοριάς, όπως απλώνω τα φτερά μου, Μου παγώνει την καρδιά, Την απώλεια σαν τρέχω να προλάβω Κάτω από έναν ουρανό, μισόσβηστο καντίλι. Τρέχω να προλάβω, τα χέρια μου φτερούγες μαύρες στον ...

Χέρια, παλάμες, δάχτυλα, Πόδια, γόνατα, μηροί, Μέλη άκαμπτα, Ψυχρά και αλαβάστρινα, Από ένα μουσκεμένο στρώμα ξεπετάγονται, Αχοί, δάκρυα και ανασασμοί, Βόγγοι, ψίθυροι, ατέλειωτοι καημοί, Πόθοι κουρσέματος και άλωσης, Εκ των προτέρων έχω δηλώσει υποταγή. Χέρια, ...

Στάζουν ροδοπέταλα απ’ τα χείλη του ουρανού, Χείλη πορφυρά, σαλιωμένα από μια μαύρη βροχή που κυοφορούν, Τούτα τα χείλη καρτερικά και συμπαθητικά από τις άκρες τους γλείφουν τα προηγούμενα δάκρυα πριν προλάβουν να στεγνώσουν. Χείλη ...

Θυμάμαι να τρέχω μόνη προς τη θάλασσα, τυφλωμένη από φόβο. Θυμάμαι να τρέχω μόνη, δεν βλέπω, πέφτω στα γόνατα και σηκώνομαι. Θυμώνω. Σπάω την άμμο και ανασταίνω σκέψεις. Σηκώνομαι, τρέχω, πέφτω. Τρέχω με μανία, άνεμος ...

Βλέπω τα χέρια σου όπως τα μπλέκεις και τα ξεμπλέκεις στον ποδόγυρο της φούστας σου. «Ήρθες», μου λέει. «Ναι, μη μου δίνεις σημασία, ήρθα λίγο να σε δω, πέσε στο κρεβάτι σου να ξεκουραστείς». «Μα ...

Ήθελα να γλείψω, να δαγκώσω τις φλέβες που διέσχιζαν τα χέρια του, Τον παλμό του να νιώσω στη γλώσσα μου, Να ακούσω την καρδιά του να αντηχεί στο στόμα μου, Να καταπίνω λαίμαργα κάθε χτύπο ...

Κάτω από τα μάτια σου κρέμονται δυο σακούλες, έτσι ψιθυρίζω στον καθρέφτη και χαϊδεύω την αντανάκλασή μου. Κάτω από τα μάτια σου κρέμονται δυο μαύρες σακούλες και σταλάζουν μουσκεμένα λόγια στης γλώσσας σου τη ράχη, ...

Μισεύουν τα πουλιά στην ξενιτιά, ψάχνουν για νερό, αφού πια εδώ τίποτα δεν έχει απομείνει. Τριαντάφυλλα και κρινόσπαρτα μπαλώματα, πέτρες που ονειρεύονται πως είναι λουλούδια κι όλο πασχίζουν να ανθοβολήσουν, μόνο αυτά απέμειναν να μου ...

Ξύπνησες και φόρεσες την κουβέρτα για προστασία, τον κόσμο να κρατήσεις απέξω, Τον αέρα που έχουν αναπνεύσει οι άλλοι. Σαν παιδί που αναβοσβήνει τον φακό πάνω σε παραμύθια στο προσωπικό του καταφύγιο, Δυνάμωνες τη μουσική ...